Empanada de chocos para o programa "O mellor choco do mundo"

Cantos día sen aparecer por aquí ¿verdade? E aínda por enriba escribindo en galego... non, non vos preocupedes, non me deu o sol demais estes días... estou perfectamente!
O uso do meu idioma materno por primeira vez neste blog, ten a súa razón... a receita é moi  galega... e unha empanada, e de millo, e leva choco; tres ingredientes moi vencellados a nosa gastronomía. Os que me coñecedes xa sabedes da miña paixón pola cociña galega,  de feito,  esta receceta  xa está publicada aquí fai 5 anos... ¡como pasa o tempo!

 Todo isto ven a que  Setemedia Producciones Adiovisuales está   a preparar un programa especial sobre o choco"O mellor choco do mundo" para a Televisión de Galicia,  e pedíronme que lle fixera esa receita para o programa... Teño que confesar que o principio deume un pouco de respecto... iso de cociñar acompañada dunha cámara non o tiña previsto... pero despois de pensalo cheguei a conclusión que era unha experiencia que non podía rexeitar, e certamente foino, estiven dos nervios hasta o comezo da gravación, mais en canto me puxen a cociñar... desapareceron! Está claro...  para min cociñar e un relax!

Cuantos días sin aparecer por aquí ¿verdad? Y encima escribiendo en gallego... no, no os preocupéis , no me dio demasiado el sol estos días... estoy perfectamente!
el uso de mi idioma materno por primera vez en el blog, tiene una razón... la receta es muy gallega, es una empanada, es de maíz y es de jibia; tres ingredientes muy vinculados a nuestra gastronomía. Loa que me conocéis ya sabéis de mi pasión por la cocina gallega, de hecho, esta receta  ya fue publicada aquí hace 5 años... ¡como pasa el tiempo!
Todo esto viene a que Setemedia Producciones Adiovisuales, está preparando un programa especial sobre la jibia "O mellor choco do mundo"  para la Televisión de Galicia, y me pidieron que le preparara esta receta para el programa... He de confesar que en principio me dio mucho respecto... cocinar con una cámara al lado era algo que no  tenía previsto, pero después de pensarlo detenidamente, llegué a la conclusión que era una experiencia que no podía rechazar, y así fue, estuve de los nervios hasta el comienzo de la grabación, sin embargo, en cuanto empecé a cocinar... ¡desaparecieron!  Está claro...   cocinar para mi es un relax!

Ingredientes:
Zaragallada
200 ml de aceite de oliva virxe
1 pemento  vermello
2 cebolas grandes
2 dentes de allo
Sal
2 chocos medianos (650 g +- cada un) coa súa tinta (son comprados frescos e conxelados uns días)
2 tomates medianos ou 3 pequenos
2 follas  de louro
2 ou 3 culleradas de viño branco.

O choco lavase e deixase escorrer moi ben, se e preciso secase con un pano, ou con papel de cociña. Cortase en anaquiños pequenos, e reservase.
Lavase o pemento secase e cortase primeiro en tiras de 1 centímetro mais ou menos, e despois en 4 ou 5 anacos, dependendo do longos que sexan. Limpamos e picamos as cebolas --eu córtoas pola metade, despois doulle dous cortes horizontais, e por último córtoas en xuliana gordiña. O allo pico moi miúdo. Os tomates pélanse e córtanse en anaquiños pequenos.
Ponse unha sartén o lume co  aceite, deixase que  quente, e engádese o pemento, dánselle unhas voltiñas. Botáselle a cebola e mailo allo e unhas areas de sal, deixase facer uns minutiños hasta que a cebola empece a estar transparente, 6- 8 minutiños.  Temos que ter en conta que aínda  imos cociñar o choco, e despois vai o forno.

Engadimos os chocos, remexemos e a continuación  botámoslle o tomate e o louro, deixase cocer un cuarto de hora a temperatura media. Eu esta empanada fágoa con, e sen tinta... non a todo mundo lle gusta vela ennegrecida! No caso de poñerlle tinta,  engádeselle agora, mezcal ben e deixase cocer 10 minutos mais... os tempos son aproximados, os chocos non son todos iguais, teñan que quedar o dente, despois vanse acabar de facer dentar da empanada! Retiramos do calor e deixamos arrefriar.

Masa
500 g de fariña de millo (neste caso puxen branca e amarela o 50%,)
200 g de fariña de centeo
1 cullerada (de sopa) rasa de sal
15 g de levada fresca
Auga

A fariña de millo peneirase, neste caso pa que se mesturen, pero si uso unha sola,  tamén a peneiro, e fágolle o mesmo a de centeo.
Quentamos un litro de agua e cando ferva botámoslle un vaso (200 ml) de agua fría, non  ha imos a usar toda, pero acada un temperatura que vai ben.

Poñemos as fariñas nun recipiente, mesturamos o sal, facemos un oco no medio e imos engadindo auga pouquiño a pouco e mesturando coa fariña hasta que se forme un masa brandiña, sobre esta desfacemos coas mans a fermento, votamos o aceite,  e  puñadiños de fariña de centeo de paso que imos mesturando coa paliña de madeira, cando vexamos que a masa deixa de pegarse as paredes do recipiente está lista. Formamos unha boliña, marcamos suavemente co dorso da man unha cruz ou outra marca calquera, tapámola con un pano suave e deixámola nun sitio cálido pa que medre. Tarda entre 20-25 minutos, pero depende moito da temperatura, se fai calor leveda antes e se fai frío, tarda mais. Cando empeza a  rachar, está lista para usala.
Aquecemos o forno -o meu a 180º, pero xa sabedes que cada un e un mundo)
Cubrimos unha bandexa con papel de forno.
E comezamos a montar a empanada, a masa de millo e moi branda e non se pode estirar cun rolo, hai que ir collendo coa man pequenas cantidades de masa, estiralas na man,  e ir poñéndoas na bandexa pegadas unhas as outras. Outro problema de esta masa e que se pega as mans, así que estas teñen que estar impregnadas de aceite, o mellor e facelo cuns guantes de vinilo, que con dúas o tres veces que se unten con aceite, dan pa montar toda a empanada sen pegarse nada.
Unha vez que teñamos toda a bandexa cuberta de masa, podemos pasar un garfo para que quede de un grosor uniforme. Esténdemos a zaragallada sobre a masa, e volvemos de novo a facer pequenas tortiñas para ir tapando a zaragallada, cando estea toda tapada, marcamos as racións con un coitelo e metémola no forno pa que se coza.  Tarda uns 35-40 minutos.
Espero que vos guste!

Bo proveito!

Buen fin de semana!

Post scríptum:

Me he olvidado de comentaros que no he traducido la receta al español, porque hay otras dos empanadas de harina de maíz en este blog, que se hacen de la misma manera.

 La primera ( a la izquierda) es igual que esta, solo que un poco  más grande, la encontraréis pinchando aquí. 

La segunda (la derecha) es de hace unos meses, se ha cambiado la harina de centeno por teff, para hacerla sin gluten. La podéis encontrar pinchado aquí.